Co dać pod deski tarasowe? | Zanim zamontujesz

Budując taras, większość uwagi skupiamy na tym, co widać: rodzaju desek, ich kolorze, wykończeniu czy strukturze. To naturalne – w końcu taras ma być estetyczny, spójny z otoczeniem i przyjemny w użytkowaniu. Jednak na trwałość, stabilność i komfort użytkowania równie duży wpływ ma to, czego nie widać – podkonstrukcja. Właściwe przygotowanie podłoża oraz odpowiedni dobór elementów nośnych to fundament udanego tarasu.

Źle przygotowane podłoże, niewłaściwe rozmieszczenie legarów czy błędnie dobrane materiały nośne mogą prowadzić do wypaczeń, ugięć, pękania desek, a nawet całkowitego demontażu tarasu po kilku sezonach. Dlatego warto poświęcić szczególną uwagę temu, na czym deski spoczywają – bo to właśnie od fundamentu zależy, czy taras pozostanie bezpieczny, funkcjonalny i bezproblemowy przez lata. W tym artykule wyjaśniamy, co dokładnie należy zastosować pod deskami tarasowymi, by uniknąć najczęstszych błędów montażowych i stworzyć solidną, bezpieczną konstrukcję.

Legary – niezbędny element nośny pod deskami

Deski tarasowe, niezależnie od tego czy są drewniane, czy kompozytowe, zawsze powinny być montowane na legarach. To one tworzą szkielet całej konstrukcji i zapewniają:

• równomierne rozłożenie obciążenia,

• stabilność i sprężystość powierzchni,

• odpowiednią wentylację między deską a podłożem.

Jakie legary wybrać?

Wybór odpowiednich legarów pod deski kompozytowe to jeden z najważniejszych etapów planowania tarasu. Zarówno legary kompozytowe, jak i aluminiowe to trwałe, nowoczesne rozwiązania, które zapewniają solidną i odporną na warunki atmosferyczne konstrukcję.

• Legar kompozytowy to bardzo masywny i sztywny profil, dedykowany do standardowych konstrukcji tarasowych. Jest odporny na wilgoć, pleśń, grzyby, owady oraz skrajne temperatury. Nie wymaga żadnej konserwacji ani impregnacji, co czyni go rozwiązaniem praktycznie bezobsługowym.

• Legar aluminiowy oferuje jeszcze większą sztywność i wytrzymałość na obciążenia, co sprawia, że doskonale sprawdza się na balkonach, pomostach czy większych tarasach. Jego przewagą jest możliwość montażu na mniejszej liczbie podpór – konstrukcję z takim legarem można bezpiecznie podpierać co około 60 cm, nawet przy budowie na wspornikach regulowanych.

🔍 Co ile cm układać legar pod deskę?
Legary powinny być montowane w rozstawie nie większym niż 35 cm w przypadku desek o grubości 23-25 mm lub 30 cm w przypadku deski o grubości 21 mm i mniejszej.

Konstrukcja zbudowana ze wsporników i legarów pod taras z desek kompozytowych (fot. Mario Budowlaniec)

Podłoże – stabilne i z odpowiednim spadkiem

Cała konstrukcja tarasu powinna być osadzona na nośnym i przepuszczalnym podłożu, które:

• umożliwia odpływ wody (zalecany spadek to min. 0,5% – czyli 5 mm na każdy metr długości),

• jest stabilne, nie osiada ani nie przemieszcza się (np. wylewka betonowa),

• jest równe i odpowiednio wypoziomowane

Spadek na tarasie – czym wykonać?

Spadek to jeden z kluczowych elementów zapewniających bezpieczne i skuteczne odprowadzanie wody z powierzchni tarasu. Brak nachylenia może prowadzić do zalegania wilgoci, rozwoju glonów, a z czasem – do degradacji elementów konstrukcyjnych. Zalecany minimalny spadek to 0,5%, czyli 5 mm na każdy 1 metr długości tarasu.

Spadek można uzyskać na kilka sposobów:

1. Spadek w wylewce betonowej

Jeśli taras montowany jest na przygotowanej wylewce, nachylenie powinno być wykonane już na etapie jej zacierania. Najczęściej projektuje się spadek od ściany budynku na zewnątrz, aby deszczówka mogła swobodnie spływać. To trwałe, ale nieodwracalne rozwiązanie – dlatego wymaga precyzji i starannego rozplanowania.

2. Spadek przy użyciu wsporników regulowanych – najprostsze i najbardziej precyzyjne rozwiązanie

To obecnie najwygodniejsze i najbardziej precyzyjne rozwiązanie, szczególnie w przypadku tarasów wentylowanych montowanych na betonie, płytkach czy membranach. Wsporniki pozwalają ustawić każdy punkt podparcia na inną wysokość, co umożliwia idealne dopasowanie poziomu i nachylenia – bez konieczności ingerencji w podłoże. Spadek można w ten sposób „zbudować” stopniowo, np. obniżając każdy kolejny rząd wsporników o 5 mm na każdy metr długości.

3. Spadek przy użyciu bloczków betonowych

Jeśli taras montowany jest na bloczkach betonowych, spadek można uzyskać poprzez stopniowe obniżanie ich wysokości w kierunku odpływu wody. Najprościej zrobić to tak, by bloczki bliżej ściany budynku były ułożone nieco wyżej, a kolejne – w dalszych rzędach – stopniowo niżej.
Tego typu montaż wymaga dokładnego poziomowania na każdym etapie – warto rozciągnąć sznurek wzdłuż planowanego spadku i regularnie kontrolować odległości

To rozwiązanie sprawdzi się na mniejszych powierzchniach, wymaga jednak precyzji i cierpliwości, aby konstrukcja pozostała równa i stabilna, a jednocześnie zapewniała prawidłowy odpływ wody.

🔍 Rozstaw wsporników nie powinien przekraczać 40 cm, a każdy legar powinien być oparty w minimum 3 punktach.

Przymocowanie wspornika do podłoża (fot. Mario Budowlaniec)

Dlaczego warto zastosować wsporniki?

Wsporniki regulowane to jedno z najbardziej praktycznych rozwiązań przy budowie tarasu wentylowanego. Dzięki możliwości precyzyjnej regulacji wysokości, pozwalają nie tylko idealnie wypoziomować konstrukcję, ale też łatwo uzyskać wymagany spadek – nawet na zupełnie płaskim podłożu.

Wspornik umożliwia:

• szybki, prosty i tani montaż konstrukcji nośnej
• łatwe poziomowanie posadzek
• płynną regulację wysokości
• możliwość poprowadzenia instalacji pod posadzką

Najczęstsze błędy przy przygotowaniu podłoża i konstrukcji tarasu

Nawet najlepszej jakości deski kompozytowe nie zrekompensują błędów popełnionych na etapie montażu podkonstrukcji. Oto kilka najczęstszych problemów, które mogą skutkować poważnymi konsekwencjami:

• Brak spadku i złe wypoziomowanie konstrukcji
  Niewłaściwe odprowadzenie wody to prosta droga do zalegających kałuż, przebarwień, wykwitów i szybszego zużycia materiału. Nawet minimalny spadek (0,5%) znacząco poprawia trwałość tarasu.
• Niestabilne lub osiadające podłoże
  Stawianie konstrukcji na gruncie bez zagęszczenia, lub niestabilnych warstwach może prowadzić do zapadania się tarasu, jego pęknięć i deformacji.
• Za mała liczba punktów podparcia legarów
  Zbyt rzadko rozmieszczone podpory powodują uginanie się legarów, a w konsekwencji – wyczuwalne chybotanie się tarasu i pękanie łączeń. Legary powinny być podparte co 30–40 cm (lub co 60 cm w przypadku aluminium). W miejscach łączenia desek należy zamontować podwójne legary.
• Brak dylatacji między legarami i deskami a elementami stałymi (np. ścianami)
  Legary również „pracują” – rozszerzają się i kurczą pod wpływem zmian temperatury. Jeśli zostaną zamocowane zbyt blisko ściany, słupa czy ogrodzenia, mogą wywierać nacisk na otaczające elementy, prowadząc do deformacji konstrukcji. Należy zawsze pozostawić przerwy dylatacyjne o szerokości minimum 10 mm pomiędzy legarem a ścianą lub innym trwałym elementem.

Zapraszamy do obejrzenia filmu Maria Budowlańca z instrukcją montażu tarasu z naszych desek kompozytowych 👇